|
Środa 30.04.2025r.
Wycieczka z cyklu „60 + z PTTK”.
W dniu 30 kwietnia br. Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „60 + z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 10.00 przy Szpitalu Dziecięcym, przy ul. Konstytucji 3 Maja. Celem wycieczki będzie rzeka Drwęca. Długość przejścia ok. 5 km. Wycieczkę poprowadzą przodownicy turystyki pieszej PTTK Teresa i Grzegorz Karasiewicz.
Drwęca – jedna z dwóch głównych rzek regionu, prawy dopływ Wisły. Na przestrzeni lat obowiązywały różne jej nazwy tj. w 1243 r. – Drewanza, w 1312 r. Drwance czy w XVIII w. – Drewenz. Źródła rzeki znajdują się niedaleko miejscowości Drwęck i Czarciego Jaru, u podnóża Góry Dylewskiej na wysokości 192 m n.p.m. Po prawie 30 km od źródeł, wpływa do jeziora Drwęckiego, przez które płynie aż 12 km. Drwęca ma łączną długość około 220 km. Przepływa m.in. przez Ostródę, Nowe Miasto Lubawskie, Brodnicę, Golub-Dobrzyń oraz przez część Torunia – Kaszczorek. Zasilana jest wodami wielu rzek i rzeczek m.in. przez Wel, Skarlankę, Gizelę, Iławkę, Elszkę, Rudę, Górzankę, Brynicę, Pissę, Kujawkę, Strugę, Rypienicę, Ruziec, Lubiankę, Strugę Rychnowską, Strugę Lubicką, a także Jordan w Złotorii. Drwęca uchodzi do Wisły, obok ruin zamku króla Kazimierza Wielkiego w Złotorii, na wysokości 36,6 m npm. Poniżej Golubia-Dobrzynia osiąga prawie 40 metrów szerokości przy średniej głębokości 1 - 3 metrów. Od jeziora Drwęckiego rzeka bardzo mocno meandruje tworząc romantyczne zakola pośród łąk. W 1961 roku Drwęca na całej swojej długości została uznana rezerwatem ichtiologicznym, w którym objęto ochroną gatunkową: troć wędrowną, certę, pstrąga potokowego oraz łososia. Ponadto przy ujściu Drwęcy do Wisły żyje dość ciekawe zwierzę z przyssawką o nazwie minóg rzeczny. Od średniowiecza aż do końca XIX wieku rzeka Drwęca była wykorzystywana do spławiania drewna, sporadycznie również w XX wieku. Od końca XVIII wieku do roku 1920 stanowiła granicę państwową pomiędzy Prusami a Rosją. Krzyżacy wykorzystywali wody rzeki do tradycyjnego transportu płodów rolnych, leśnego runa, mięsa i skór. Na szkutach przewożono stal i sól.
Sobota 03.05.2025r.
Wycieczka z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”.
W dniu 3 maja 2025 roku Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 7.30 na dworcu PKP Toruń Wschodni, skąd o godz. 7.47 nastąpi wyjazd do Grudziądza. Trasa wyprawy będzie prowadziła przez cmentarz garnizonowy, grudziądzką cytadelę oraz Górę Forteczną, do dworca PKP. Długość całego przejścia pieszego wyniesie około 10 km. Wyprawę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Hanna Czech.
Grudziądz – miasto liczące około 90 tysięcy mieszkańców, położone nad Wisłą. Pierwsza wzmianka o Grudziądzu pochodzi z 1065 roku. Najcenniejszym obiektem historycznym miasta jest gotycki kościół farny św. Mikołaja, wzniesiony na przełomie XIII/XIV wieku, usytuowany pomiędzy ulicami: Prostą i Ratuszową. Wewnątrz kościoła możemy obejrzeć ołtarz główny z 1728 roku, fragmenty gotyckich malowideł z XIV wieku oraz późnoromańską chrzcielnicę z 1 połowy XIII wieku. Przy ul. Ratuszowej znajduje się późnobarokowy budynek d. kolegium jezuickiego (obecna siedziba władz samorządowych miasta) z lat 1648-1725 z polichromią z 1 połowy XVIII wieku i d. refektarzem z malowidłami i stiukową dekoracją. Dawne kolegium przylega do barokowego kościoła pojezuickiego św. Franciszka Ksawerego z 1723 roku. W wyposażeniu kościoła znajduje się wiele obrazów i rzeźb z przełomu XVII/XVIII wieku. Przy ul. Spichrzowej znajduje się zespół dawnych spichrzów, składający się z 26 obiektów, wcześniej pełniących funkcje magazynowo - obronne. Najwcześniejsze pochodzą z lat 1346-1365, charakteryzują się tym, że w dolnych partiach są gotyckie, a w górnych po przebudowach renesansowe i barokowe. Ulicą Spichrzową dochodzimy do gotyckiej Bramy Wodnej z początku XIV wieku, jedynej ocalałej ze średniowiecznych bram grudziądzkich. Obok bramy, przy ul. Wodnej wznosi się barokowy budynek dawnego klasztoru Benedyktynek z 1 połowy XVIII wieku. Po II wojnie światowej został przeznaczony na zbiory archeologiczne, historyczne i sztuki – muzeum w Grudziądzu. Idąc Aleją Biskupa Chrystiana na początku, której możemy podziwiać rzeźbę Flisaka, w dalszej kolejności możemy zachwycać się średniowiecznymi murami miejskimi, pochodzącymi z XIV wieku. Przy ul. Szkolnej wznosi się gotycki kościół św. Ducha z 1 połowy XIV wieku a dalej w narożu ul. Szkolnej i Klasztornej wznosi się dawny barokowy pałac Opatek z około 1730 roku. Jego elewacja jest bogato rzeźbiona z licznymi rzeźbami zakonnic i zakonników benedyktyńskich. W pałacu znajdują się zbiory muzeum grudziądzkiego oraz stała wystawa „Centrum Wyszkolenia Kawalerii”. Na szczycie Góry Zamkowej, do której dochodzimy ul. Zamkową znajdują się pozostałości gotyckiego zamku krzyżackiego z 2 połowy XIII wieku. Zachowane są elementy fundamentów wieży obserwacyjno - obronnej, ostrołukowy portal, częściowo mury międzymurza oraz studnia. Od kilku lat na terenie zamku prowadzone są prace archeologiczno-historyczne. Poniżej zamku, a także wzdłuż ul. Zamkowej ciągną się odcinki gotyckich murów miejskich. Przy ul. Wybickiego znajduje się d. kościół i klasztor Reformatów z 2 połowy XVIII wieku, który został zamieniony na więzienie.
Niedziela 11.05.2025r.
Wycieczka z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”.
W dniu 11 maja (niedziela) 2025 roku Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 9.00 przy cmentarzu w Lubiczu Górnym. Uczestnicy wezmą udział w XIII edycji Rajdu Granicznego, nawiązującego do historycznej granicy pomiędzy Rosją, a Prusami Długość całego przejścia pieszego wyniesie około 20 km. Trasa wyprawy będzie prowadziła wzdłuż rzeczki Bywki, potem przez miejscowości: Obory, Dzikowo, Chrapy, do Silna. Wyprawę poprowadzi inicjator Rajdu p. Jan Młynarczyk, natomiast z ramienia oddziału przodownik turystyki pieszej PTTK Jacek Orłowski.
Silno, po raz pierwszy wymienione zostało w dokumencie księcia Władysława Opolczyka z 1391 roku, w którym zastawił wielkiemu mistrzowi Konradowi von Wallenrodemu, Złotorię i pięć innych wsi (w tym Silino) w ziemi dobrzyńskiej, w zamian za pożyczkę pieniężną. Z 1562 roku pochodzi wilkierz dla wsi (t.j. zbiór praw i obowiązków mieszkańców), w której osiedlono osadników olenderskich (mennonitów). Pierwotnie wieś należała do starostwa bobrownickiego, a od 1662 roku do nowo utworzonego starostwa złotoryjskiego. W 1631 roku Silno oraz Gumowo należały do Tomasza Duplessis, na zasadzie dzierżawy od starostwa bobrownickiego. Do końca XVIII wieku kolejni starostowie podpisywali stosowne kontrakty dzierżawne z kolonistami olenderskimi. W XIX wieku nastąpiła kolonizacja wsi przez Niemców. Od 1815 do 1920 roku przez wieś przebiegała granica pomiędzy zaborami: pruskim i rosyjskim. Nad Wisłą jest usytuowany dawny budynek pruskiej straży granicznej i rzecznej komory celnej z przełomu XIX i XX wieku, która funkcjonowała do 1920 roku. To właśnie z tego miejsca mamy podane dokładne dane dotyczace żeglugi wiślanej z XIX wieku (m.in. ilości spławianego drewna i zboża oraz przepływających berlinek). Przy brzegu wiślanym, unikalny wodowskaz poziomu wody z XIX wieku. W sąsiedztwie komory celnej można znaleźć żeliwny słupek z orłem i datą roczną 1928.
Środa 14.05.2025r.
Wycieczka z cyklu „60 + z PTTK”.
W dniu 14 maja br. Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „60 + z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 10.00 na przystanku MZK na pl. Armii Krajowej. Tematem wycieczki będą „Zapomniane cmentarze na Stawkach”. Długość przejścia ok. 6 km. Wycieczkę poprowadzą przodownicy turystyki pieszej PTTK Teresa i Grzegorz Karasiewicz. Zakończenie wyprawy nastąpi przy przystanku MZK „Ceramika”.
Cmentarz ewangelicki, w rejonie ulic: Turkusowej i Rubinowej na Stawkach. Teren pod nekropolię zakupiono w 1912 roku od właściciela Augusta Sodtke´go. Posiadał powierzchnię 0,25 ha, do niedawna znajdowały się na nim 3 nagrobki.
Cmentarz ewangelicki, założony w 1908 roku. Na mapie z 1878 roku wykazany jako poepidemiczny, od 80 – tych lat XIX wieku garnizonowy. Na cmentarzu znajduje się około 100 obmurowanych mogił m.in. Otto Schubringa i Elli Schubring, Mathilde Kwiatkowski, Juliusa Berga, Gottlieba Martina Maaßa, Augusta Bägera, Marthy Peitsch i Hedwig Peitsch, Augusta Rietza.
Henryk Miłoszewski ©
|
