- Komunikacją miejską uczestnicy WR dotarli na pętlę MZK na os. Solanki w Czerniewicach.

Czerniewice – lewobrzeżna dzielnica Torunia położona w jego południowej części przy wyjeździe w kierunku Włocławka i Łodzi. Do miasta Torunia wieś Czerniewice włączono częściowo w 1951 r., a w całości w 1958 r. Nazwa Czerniewice pochodzi prawdopodobnie od nazwiska Czarny – pana feudalnego tutejszego majątku.
Pierwsze wzmianki o kujawskiej wsi Czerniewice pochodzą z okresu średniowiecza, kiedy to były majątkiem rycerskim, potem szlacheckim. Właścicielem w 1667 r. był Mikołaj Tuliborski. Następnie, majątek należał do Augustyna Gąsiorowskiego, starosty radziejowskiego a później do Klemensa Łempickiego. W 1738 r., wieś Czerniewice została wydzierżawiona na 30 lat toruńskiemu kupcowi Michałowi Hammermeisterowi, który swój kupiecki kapitał zainwestował w budowę fabryki, będącej połączeniem gorzelni i krochmalni. Był to w owych czasach nowatorski zakład produkcyjny nie tylko w regionie ale również w kraju, którego wygląd a także urządzenia techniczne możemy dzisiaj podziwiać dzięki zachowanym pracom toruńskiego grafika Jerzego Fryderyka Steinera, pochodzących z ok. 1740 r. Od 1874 r. majątek Czerniewice należał do rodziny Modrzejewskich. Pod koniec XIX w. na terenie majątku dworskiego odkryto źródła wód mineralnych (solanki jodowo–bromowe) o mniejszym stężeniu niż solanka ciechocińska. Do 1920 r., gdy Ciechocinek, był oddzielony od Torunia granicą, Czerniewice ze źródłem leczniczej solanki były dla torunian ulubionym miejscem wypoczynku. Dobre przyjęcie gości zapewniała restauracja z krytym tarasem i widokiem na Wisłę. W 1898 r. otwarto zakład kąpielowy. W 1907 r. w letnie niedziele do Czerniewic dowoziło gości aż pięć toruńskich parowców z muzyką. W okresie międzywojennym powstało uzdrowisko dla kilkunastu kuracjuszy. Zakład powstał dzięki inicjatywie ówczesnego właściciela majątku Józefa Modrzejewskiego, w sąsiedztwie lasów iglastych porastających wydmowe tereny Puszczy Bydgoskiej. Likwidacja po I wojnie światowej granicy między Toruniem i Ciechocinkiem przyczyniła się do zmniejszenia popularności Czerniewic, mimo to działalność wypoczynkowo-uzdrowiskowa funkcjonowała nadal.
- Po wysłuchaniu informacji i zrobieniu wspólnej fotki uczestnicy pomaszerowali czerwonym szlakiem pieszym im. St. Noakowskiego biegnącym przez las i brzegiem pradoliny Wisły. Podczas postojów i wędrówki uczestnicy uzbierali materiał z którego wykonali ekologiczną marzannę. Następnie droga wiodła przez Rudak, obok Fortu Kolejowego na Kępę Bazarową. Tu na punkcie widokowym (z którego jest najładniejszy widok na Toruń) na ławeczkach,  zatrzymaliśmy się na dłuższy postój. Był czas na udzielenie wywiadu dla lokalnej TV, wyszykowanie Marzann, tej niesionej przez panie Warlikowskie (zajęła w konkursie 1 miejsce) i tej wykonanej na trasie przez uczestników WR (zajęła w konkursie 2 miejsce) oraz zapozowanie do wspólnej fotki z „Panoramą Torunia” w tle.
- Na metę 54 Rajdu Topienia Marzanny czyli na plażę miejską przy ruinach zamku królewskiego „Dybów” dotarliśmy jako pierwsi. Czekali na nas tu organizatorzy częstując drożdżówkami i wręczając okolicznościową plakietkę rajdową. Tutaj oficjalnie zakończyliśmy wędrówkę (część grupy pozostała i włączyła się do imprezy, pozostali udali się indywidualnie przez most na Plac Rapackiego z którego rozjechali się do domów).

                                                                         opracował- Tadeusz Perlik