- Uczestnicy WR spotkali się na przystanku autobusowym MZK przy Szosie Lubickiej/Rydygiera (Rubinkowo I). Po wspólnej fotce prowadzący T. Perlik poprowadził grupę skrajem lasku, obszaru maskującego usadowiony tu Fort I wchodzący w skład Twierdzy Toruń. Następnie uczestnicy powędrowali ul. Przy Skarpie leżącą na skarpie wiślanej.  

Osiedle „Na Skarpie” jest największym toruńskim osiedlem. Na powierzchni 90 ha mieszka prawie 30 000 osób. Budowę osiedla rozpoczęto pod koniec lat 70. XX w., a w 1981 r. powołano do życia Spółdzielnię Mieszkaniową „Na Skarpie”. Pierwsze budynki mieszkalne wzniesiono przy ulicy Suleckiego, a ostatnie dwa wieżowce tej dzielnicy powstały przy ul. Konstytucji 3 Maja na początku lat 90. Na osiedlu znajdują się 132 budynki, w tym 43 budynki wysokie. Pierwotnie osiedle podzielono na osiem sektorów (Jacek, Bożena I, Bożena II, Bożena III, Maciej, Regina, Anna i Karolina). Ich imiona prawdopodobnie pochodzą od dzieci projektantów osiedla, pracujących w toruńskim Miastoprojekcie. Pomimo iż osiedle od samego początku ma tę samą nazwę, do dziś przez niektórych nazywane jest Rubinkowo III, co jest oczywistym błędem, podobnie jak nazywanie go dzielnicą – w Toruniu nie ma dzielnic. Na terenie osiedla znajduje się 5 Zespołów Szkolnych (w tym 2 LO), 3 kościoły/parafie (p.w. św. Maksymiliana Marii Kolbe, p.w. NMP Częstochowskiej – paulinów, p.w. bł. Marii Karłowskiej), 5 przedszkoli-żłobków, 5 dużych pawilonów handlowych, targowisko „Maciej” (120 pawilonów) oraz przychodnie zdrowia i park osiedlowy. Nazwę osiedle wzięło od wysokiej skarpy stromo schodzącej ku Wiśle, gdyż wszystkie budynki posadowione są na IX terasie - 30 m ponad poziomem nurtu rzeki.

- W dalszym ciągu wędrówki grupa przekroczyła drogę wiodącą do Kaszczorka i weszła  do Lasu Bielawskiego. Poruszając się jego duktami po minięciu Szkółki Leśnej Bielawy uczestnicy dotarli nad brzeg rzeczki zwanej Wilczą Strugę.

Wilcza Struga (Struga Lubicka) stanowi ostatni prawobrzeżny dopływ Drwęcy. To krótka, raptem 5 km odnoga Strugi Toruńskiej (zwanej częściej Bachą). Niegdyś wody Strugi Toruńskiej w całości uchodziły do Drwęcy. W XIII w. zmienili ten stan Krzyżacy, robiąc przekop i odprowadzając część wody w kierunku Torunia, gdzie wykorzystywaną ją do napędzania miejskich młynów i zasilania fosy. Obecnie za „źródło” Wilczej Strugi uznaje się rozdzielnię wody w Grębocinie. Bacha w prawo, Wilcza w lewo. Przepływa ona kolejno przez: osiedle domków jednorodzinnych na toruńskich Bielawach, przepust pod wylotówką na Warszawę, rezerwat przy Leśnym Trakcie w Lesie Bielawskim, na zakończenie przez Wilczy Młyn w Lubiczu Dolnym, gdzie uchodzi do Drwęcy.
Spadek Wilczej Strugi wynosi aż 6,9 promila, czyli – jak na warunki nizinne – dużo. Dlatego to jedna z ciekawszych polskich rzeczek „zwałkowych”.

- Po obejrzeniu malowniczych bystrzy, progów, kaskad, meandrów - ciasnych zakrętów Wilczej Strugi zalegliśmy nad stawem na długo oczekiwany postój. Jest ciepło, iście wiosenna aura i to urokliwe miejsce rozleniwia nas i nastraja optymistycznie. Obserwujemy pływającego w stawie „żółwia – podrzutka” (jakiś obcy gatunek), jest czas na posiłek, degustację przyniesionych smakołyków oraz potwierdzanie trasy w książeczkach OTP.  Po dłuższym odpoczynku grupa pomaszerowała wzdłuż brzegu Wilczej Strugi i dalej duktami leśnymi Lasów Bielawskich w stronę osiedla Na Skarpie by po dotarciu na pętlę MZK przy ul. Olimpijskiej zakończyć dzisiejszą wędrówkę.

                                                                                                        Opracował: Tadeusz Perlik.