- Autobusem MZK linii nr 111wszyscy uczestnicy jednocześnie dotarli na pętlę MZK w Czerniewicach. Przywitała tu ich prowadząca trasę Hanna Czech, następnie uczestnicy (przy pięknej słonecznej pogodzie) udali się szlakiem czerwonym leśną drogą w stronę Rudaku. Na trasie nad oczkiem w starorzeczu Wisły, na „łonie przyrody” grupa zatrzymała się na odpoczynek. Po wspólnej fotce uczestnicy pomaszerowali drogą wzdłuż ogródków działkowych do „nowego mostu” im. gen. E. Zawackiej. Dalej trasa wiodła wzdłuż przeprawy mostowej przechodząc tunelem pod nią, następnie po przekroczeniu torów kolejowych udaliśmy się ścieżką leśną na tyły Fortu XV. Tutaj na leśnej polanie zrobiliśmy sobie drugi odpoczynek. Następny odcinek zaprowadził grupę na obrzeża wyrobiska cegielni gdzie ulokowany jest głaz – pomnik przyrody.   

Pomnik przyrody nieożywionej - Głaz narzutowy, znajduje się w Toruniu, w dzielnicy Rudak, pomiędzy wyrobiskiem po dawnej kopalni iłów plejstoceńskich a Fortem XV. Jest to największy głaz narzutowy na Ziemi Chełmińskiej: 2,1 m wysokości, 12,7 m obwodu. Jako pomnik przyrody został zarejestrowany w 1980 r.

- Z trudem wypatrzeliśmy głaz w kępie drzew i krzaków. Bez oznakowania że jest to pomnik przyrody, na zakrzaczonym terenie wśród śmieci nie prezentuje się najlepiej (patrz foto). Kiedyś opiekowali się nim uczniowie pobliskiej szkoły oraz działacze społeczni (pamiętam akcję kiedy pod przewodnictwem Andrzeja Hermanna grupa członków PTTK wykarczowała teren, usunęła okoliczne śmieci i wyeksponowała głaz) – teraz mimo swojej rangi stoi opuszczony i zapomniany.  

Spod głazu grupa skierowała się do poewangelickiego zespołu kościelnego.

Kościół p.w. Opatrzności Bożej z 1909 r. wraz z pastorówką, w stylu neogotyckim, pierwotnie ewangelicki, obecnie katolicki. Kościołem parafialnym stał się 15 sierpnia 1945 r., poświęcony przez ks. prał. Józefa Batkowskiego. Parafia została erygowana 20 lutego1946 r. na mocy dekretu arcybiskupa metropolity gnieźnieńsko - warszawskiego ks. kard. Augustyna Hlonda.

Z parafii rudackiej została wydzielona w 1968 r. parafia Otłoczyn, w 1982 r. parafia Toruń - Stawki, w 1984 r. par. Toruń - Czerniewice.
W ostatnim dziesięcioleciu kościół wzbogacił się o nowe prezbiterium: ołtarz z czerwonego granitu, posadzkę z białego marmuru. W kościele założono nowe ogrzewanie, a plac przykościelny i trasę procesyjną wokół kościoła i plebani wyłożono kostką polbruku i kamieni.

- Świątyni tradycyjnie zamkniętej na „cztery spusty” nie udało się nam od wewnątrz zobaczyć. Po wysłuchaniu informacji na jej temat uczestnicy pomaszerowali dalej by ul. Strzałową dotrzeć od strony ul. Kniaziewicza do Parku Tysiąclecia położonego na przedpolu Fortu-Przyczółek Mostowy.

Park Tysiąclecia jest usytuowany w lewobrzeżnej części Torunia w dzielnicy Stawki. Od północy ograniczony fortyfikacjami XIX wiecznymi („Przyczółek Mostowy”), od wschodu zabudową miejską, od południa ulicą gen. Kniaziewicza, zaś od zachodu ulicą gen. Woyczyńskiego.
Pełni przede wszystkim funkcję rekreacyjną, ma też walory kompozycyjne i historyczne.

Park Tysiąclecia w Toruniu założony został w latach 60. XX w., a większość prac związanych z jego urządzeniem wykonano przez mieszkańców miasta w czynie społecznym. Jego nazwa nawiązuje do rocznicy Millennium państwa polskiego obchodzonej w 1966 r. Powstał on na tzw. stoku bojowym fortu „Przyczółek Mostowy” dawnej Twierdzy Toruń, jego powierzchnia wynosi około 22 ha. W parku tym znajduje się również niewielki staw (pozostałość zalewu obronnego), przez który przepływa Struga Wielanda. Park został wpisany do rejestru zabytków w 1995 r.

9 maja 2017 r. w parku posadzono ok. 200 drzew, w ramach rekompensaty za wycinkę drzewostanu pod rozbudowę Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego na Bielanach, a także w celu uzupełnienia drzew, które zostały zniszczone podczas wichury w lipcu 2015 r.

- Wchodzimy alejką do zadbanego parku który został poddany rewitalizacji w 2020 r. (czy została ona całkowicie zakończona to nie wiem, na pewno nie ma śladu po obiecanych łódkach mających pływać po fosie a i WC jest nieczynne) schodzimy wygodnymi schodami obok śluzy – blokhauzu na pomost który można potraktować jako punkt widokowy na fosę Fortu-Przyczółek Mostowy.

Fort-Przyczółek Mostowy (znany również jako Fort XVII) – fort poligonalny, przystosowywany do obrony okrężnej. Wybudowano w latach 1824-28, a następnie rozbudowano w latach 1837-40.
Stanowił on część wewnętrznej fortyfikacji miasta. Wyposażony był m.in. w fosę, której normowanie przez system śluz oraz wiele nasypów otaczających odgrywało znaczącą rolę w obronie samego obiektu. Fragment  terenu przyczółka mostowego został przekształcony przez budowę dworca kolejowego oraz pobliskich ulic. Zewnętrzną, niewielką część obiektu, fosy oraz wspomniane nasypy można zobaczyć głównie od strony południowej (obecnie Park Tysiąclecia), gdyż na samym terenie fortu mieści się zakład produkcyjny.

- Fosa została pogłębiona, pełna wody jest rajem dla ptactwa w szczególności kaczek które podpływają do pomostu i „żebrzą” o pokarm. Robimy sobie grupową fotkę i wychodzimy z parku przy remontowanej przez miasto malowniczej willi. Przechodzimy pod wiaduktem i kierujemy się w stronę zamykanego w wakacje na weekendy mostu im. J. Piłsudskiego. O ile front robót na moście przebiega nad wyraz spokojnie to wybudowana „platforma” na której umieszczono ścieżkę pieszo-rowerową tętni życiem (trudno wyminąć się na niej zarówno rowerzystom jak i pieszym). Uczestnicy pokonują most (niektórzy pierwszy raz po remoncie) i docierają do Placu Rapackiego gdzie kończy się dzisiejsza wycieczka.

 

                                                                                 Opracował: Tadeusz Perlik.