- Grupa dojechała autobusem MZK linii nr 45 z Torunia do Dobrzejewic, wsi w gminie Obrowo.

Wieś Dobrzejewice uboga jest w zabytki i jedynym ciekawym obiektem (który ominęliśmy jadąc autobusem) jest neogotycki kościół p.w. św. Wawrzyńca zbudowany w latach 1888-93, murowany z cegły, nieotynkowany, jednonawowy. Znajduje się w nim ołtarz główny, rokokowy, z 2 poł. XVIII w., pochodzący z katedry włocławskiej z rzeźbami aniołów. W górnej kondygnacji obraz św. Wawrzyńca, w sukience srebrnej, trybowanej, rokokowej z końca XVIII w. ponadto są tu dwa rokokowe ołtarze boczne, z 2 poł. XVIII w.

- Po wspólnej fotce na przystanku-starcie do wędrówki, grupa szybkim marszem podążyła w kierunku linii kolejowej i Nadleśnictwa Dobrzejewice, gdzie na przygotowanym przez leśników miejscu biwakowym zrobiliśmy pierwszy postój. Po posiłku, kolejna grupowa fotka i uczestnicy pomaszerowali drogą przez las przez Zawały w kierunku Smogorzewiec.

Smogorzewiec położony jest na wyższej terasie pradoliny Wisły. Geograficznie miejsce to nosi nazwę Równiny Smogorzewieckiej. Wieś powstała w XVIII w. jako typowy „rumunek” (wieś rozproszona). Pierwsi mieszkańcy zajmowali się karczowaniem lasu w celu wyrobu smoły i potażu. Wykarczowany teren zaczął być uprawiany i w XIX w. Uprawiano tu żyto, jęczmień i ziemniaki. Grunty rolne są bardzo słabe, dlatego w połowie XX w. wielu mieszkańców wyprowadziło się do sąsiednich wsi oraz do Torunia, w którym rozwijał się przemysł. Duża część domów (z niewypalanej cegły, krytych strzechą) szybko się rozpadła po śmierci ostatnich właścicieli. W 1990 r. wieś liczyła jedynie 21 „dymów”. Większość gruntów wsi zostało ponownie zalesionych. Dzisiaj jest wiele miejsc w środku lasu, w których wśród sosen można znaleźć kilka głazów, cegieł, wierzby, starą gruszę i kępy bzu – pozostałości gospodarstw. 23 sierpnia 2009 r. powstała tutaj pierwsza w Polsce ul. Beatlesów. Pomysłodawcą był Kazimierz Musiałowski.

- Od tego miejsca rozpoczęło się dla chętnych turystów zaplanowane grzybobranie. Mimo panującej przez dłuższy okres suszy, „czesząc las” co rusz ktoś znajdował kolejnego podgrzybka.

Od tej pory prowadzący wycieczkę Kol. Jacek Orłowski musiał pogodzić różne interesy grupy, a to wstrzymywać czołówkę a to poganiać grzybiarzy. Robił to tak sprawnie że do Osieka nad Wisłą dotarliśmy przed czasem.

Osiek nad Wisłą – wieś w położona w gminie Obrowo w Kotlinie Toruńskiej, początkowo nosiła nazwę Osieczek, następnie Osiek. Pierwszy zapis nazwy wsi pochodzi już z XII w. (1185 r.) Ozsec cum lacu – Osiek z jeziorem. A gdzie Wisła ? Płynęła za dzisiejszym centrum Ciechocinka, pod Kuczkiem – Górą Kujawską, w odległości 4 km od obecnego nurtu rzeki. Koryto swe na obecne zmieniła na pocz. XVIII w., około 1710 r. Tak więc dawny Osiek, graniczył ze Słońskiem (Ciechocinkiem) „ miedzą” przez wiele wieków. Miejscowość została wymieniona po raz pierwszy w 1388 r., kiedy to biskup płocki Ścibor dokonał erekcji tutejszej parafii. W poł. XVI w. wieś była własnością szlachecką Mikołaja i Pawła Nałęczów. Pod koniec XVI w. należała do J. Łążyńskiego, S. Łosia i W. Nałęcza. W 1729 r. dziedzicami majątku osieckiego byli Albin i Andrzej Kowalewscy, a w 1746 r. należała do Mikołaja Kowalewskiego.

W Osieku znajduje się kościół parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusa zbudowany w latach 1927-30, w miejscu poprzedniego wzniesionego z drewna na początku XVIII w., obok kościoła dzwonnica z 1930 r. Na cmentarzu przykościelnym stoi żeliwny krzyż z inskrypcją, poświęcony dobrodziejom kościoła osieckiego – Kowalewskim. Ponadto kilka zabytkowych chat z poł. XIX w. o konstrukcji zrębowej lub sumikowo–łątkowej.

- Po dotarciu na przystanek autobusowy i stwierdzeniu że do odjazdu autobusu pozostało jeszcze dużo czasu grupa postanawia maszerować dalej. Chętni oglądają po drodze kościół z zewnątrz i przez kratę jego wnętrze oraz stojącą na wzgórku figurę św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus. Ponieważ droga wiodła przez las nastąpił ciąg dalszy grzybobrania aż do samego przystanku w Dzikowie.

Dzikowo – wieś położona w gminie Obrowo, około 3 km na północny zachód od Osieka, nad Jeziorem Dzikowskim (akwen ma 7 ha powierzchni i jest otoczone lasem) licząca ok. 450 mieszkańców.

- Mimo że zbiory grzybów były obfite uczestnicy nieskorzy byli „odpalić dolę” prowadzącemu wycieczkę, chociaż co niektóre osoby obiecały że podarują mu grzybki już zaprawione – okaże się czy były to „obiecanki-cacanki”.

                                                                                          Opracował: Tadeusz Perlik.